Gomeda

Beş arkadaş, Gomeda Vadisi'ndeki mağaraları ziyaret etmek için bir yolculuğa çıkarlar. Ancak bu mağaraların geçmişte yaşanan işkencelerin anılarıyla hâlâ lanetlendiğinden habersizdirler. Vadinin derinliklerine indikçe, hayalleri birer birer kâbusa, kâbusları halüsinasyona dönüşür ve bu halüsinasyonlar gerçeğe dönüşmeye başlar. Gerçek ile gerçeküstü arasında kalan ince çizgi tamamen silinir.

Vadinin atmosferi, giderek bir anne rahmini andırırken, mağaralar ise anne ve doğmamış çocuğu arasındaki göbek bağını simgeler hale gelir. Bu sırada, işkence anıları yerini pişmanlık ve suçluluk duygularının sürekli varlığına bırakır; tıpkı bir annenin hissedebileceği derin bir suçluluk ve pişmanlık gibi.

Gomeda Vadisi'nin karanlık geçmişi ve mağaraların sırları, arkadaş grubunu geri dönülmez bir psikolojik yolculuğa sürükler. Her adımda daha da derine çekildikleri bu korku dolu serüvende, gerçeklik algıları altüst olur ve içsel korkularıyla yüzleşmek zorunda kalırlar.